Η Κολιάδα είναι μια αρχαία σλαβική γιορτή. Γιορτάστηκε από την ημέρα του χειμερινού ηλιοστάτη, όταν ο Ήλιος "στράφηκε στην άνοιξη" και η μέρα "έφτασε σε ένα πέρασμα-γκλουπ". Τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα διήρκεσαν 12 ημέρες (6 ημέρες πριν από το Νέο Έτος και 6 ημέρες μετά από αυτό).
Σύμφωνα με τις αρχαίες πεποιθήσεις, αυτές τις μέρες συμπίπτουν με τις αχαλίνωτες βρώμικες δυνάμεις. Προκειμένου να βοηθήσουν την Κοτυράδα να απομακρύνει τα κακά πνεύματα, οι Σλάβοι κάηκαν φωτιά και πηδούσαν πάνω τους. Ταυτόχρονα, οι λάτρεις θα μπορούσαν να πηδούν σε ζεύγη, κάνοντας έναν όρκο πίστης. Γι 'αυτό, ένας άντρας και ένα κορίτσι κράτησαν τα χέρια και δεν άφησαν τις παλάμες του άλλου μέχρι να πηδήσουν πάνω από τη φωτιά. Μετά τις διακοπές, η φωτιά δεν σβήστηκε, επιτρέποντάς της να καεί στο έδαφος.
Τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα θεωρούνταν η καλύτερη στιγμή για την περιπέτεια. Ήταν εκείνη την εποχή που οι άνθρωποι που ετοιμάζονταν για το γάμο έσφαξαν με τη βοήθεια ενός κόκορα και μιας κότας: έπρεπε να δέσουν τις ουρές των πουλιών και τους έβαλαν κάτω από ένα κόσκινο και στη συνέχεια να δουν ποιος θα έσυρε κάποιον μαζί. Εάν το κοτόπουλο προχωρήσει, η σύζυγος θα είναι η κύρια στην οικογένεια, και εάν ο κόκορας είναι ο σύζυγος.
Πολλά καρναβάλια συνδέονται με τα Χριστούγεννα κάλαντα. Είναι αυτή τη στιγμή που σημειώνουν: αν ο καιρός είναι κρύος και υπάρχει πολύς χιονισμένος - θα υπάρξει μια καλή συγκομιδή και οι αγρότες θα μαζεύουν πολύ ψωμί. Εάν η γη δεν είναι κατεψυγμένη, τότε θα υπάρχει μικρό σιτάρι. Επίσης, οι Σλάβοι πίστευαν ότι εάν οι μέρες πριν από το χειμώνα θα ήταν διασκεδαστικές και χαρούμενες, τότε αυτό θα ήταν όλο το χρόνο. Εκφωνηθήκαν τα τραγούδια, οι νέοι ντυμένοι στα κοστούμια του γυμνασίου και πήγαιναν σπίτι με αστεία και τραγούδια. Καρολίν από το ηλιοβασίλεμα μέχρι την ανατολή.
Οι οικοδεσπότες προετοιμάστηκαν για τα κάλαντα εκ των προτέρων: ψήνουν κέικ, τυρί και ρολά, αφού τα ψωμιά, σύμφωνα με το μύθο, ήταν το κύριο δώρο. Οι Σλάβοι είπαν: "Αν μου δώσετε την πίτα, η αυλή του στομάχου θα είναι γεμάτη, θα έχετε τριακόσιες αγελάδες, μιάμιση εκατό ταύρους".
Για να εξοντώσετε τα κάλαντα θεωρήθηκε μεγάλη αμαρτία. Για αυτούς ετοιμάστηκαν τσάντες για τις απολαύσεις και οι ιδιοκτήτες έπρεπε να βάλουν τα ίδια τα προϊόντα, καθώς απαγορευόταν να αγγίζουν τα κάλαντα με δώρα. Εάν το χωριό ήταν μεγάλο, τότε πολλές ομάδες κάλαντων έρχονταν μερικές φορές σε κάθε σπίτι. Αφού έκαναν τα σπίτια τους, οι νέοι διοργάνωσαν μια κοινή γιορτή στην καλύβα "συγκέντρωσης" και έφαγαν όλα όσα είχαν προικίσει οι χωρικοί.
