Η συλλογή μανιταριών ή το "σιωπηλό κυνήγι" είναι ένα πολύ ευχάριστο και χρήσιμο χόμπι αν είστε οπλισμένοι με επαρκείς γνώσεις, αλλιώς κινδυνεύετε να γίνετε θύμα από έναν κυνηγό. Πώς να μην κάνετε λάθος και να αναγνωρίσετε ένα δηλητηριώδες μανιτάρι;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους άπειρους συλλέκτες μανιταριών δεν είναι όλοι γνωστοί μύγες και αγριόχορτα, παρόμοια προς τα βρώσιμα δηλητηριώδη μανιτάρια. Ο πιο επιθυμητός μύκητας για τους μανιταριού έχει αρκετές διπλασιάσεις μεταξύ των δηλητηριωδών. Ο μύκητας της χολής εξωτερικά είναι σχεδόν αδιαίρετος από το λευκό, και ακόμη και ένας έμπειρος μαυροπίνακας μπορεί να κάνει λάθος. Δώστε προσοχή στην κάτω επιφάνεια του μανιταριού: το δηλητηριώδες έχει ένα ροζ χρώμα και στην κόψη ένα κομμάτι του καπέλου γίνεται γρήγορα κόκκινο. Δεν είναι καθόλου ότι το σατανικό μανιτάρι έχει ένα τόσο δυσοίωνο όνομα. Το πόδι του είναι πολύ παχύτερο από εκείνο του μοσχεύματος, το πάνω μέρος του ποδιού είναι ροζέ. Κόψτε τη σάρκα ενός τέτοιου μανιταριού και αν γίνει γρήγορα κόκκινο και στη συνέχεια μπλε - ρίξτε αμέσως το μακριά! Το σατανικό μανιτάρι είναι ένα από τα πιο δηλητηριώδη.
Παραδόξως, ακόμη και καλά, βρώσιμα μανιτάρια μπορούν να δηλητηριαστούν. Δεν πρέπει να επιλέξετε παλιά, κατάφυτα μανιτάρια. Οι δηλητηριώδεις ουσίες συσσωρεύονται σε αυτά και ακόμη και το βούτυρο, τα μανιτάρια πορτσίνι και οι αγριόχοιροι μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή δηλητηρίαση.
Είναι αρκετά δύσκολο να διακρίνει κανείς καλά μανιτάρια από δηλητηριώδεις και έμπειρους μανιταριού. Έτσι, στο τέλος του καλοκαιριού μανιτάρια μέλι εμφανίζονται σε μεγάλους αριθμούς και την ίδια στιγμή μπορείτε να βρείτε τους ομολόγους τους στο δάσος - δηλητηριώδη θείο-κίτρινο και καφέ-κόκκινο αγάρες μέλι. Κόκκινες ή γαλακτώδεις-λευκές πλάκες, μια παχιά βάση του μανιταριού θα πρέπει να σας προειδοποιήσουν. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των μη βρώσιμων μανιταριών. Τα βρώσιμα μανιτάρια του φθινοπώρου έχουν ένα καπέλο μέλι με ζυγαριές, υπάρχει μια λευκή μεμβράνη, σκοπός της οποίας είναι να συνδέσει το πόδι μανιταριού με την άκρη του καπέλου. Τα καφέ-κόκκινα αγάρια του μελιού διακρίνονται από μια δυσάρεστη πικάντικη μυρωδιά και γεύση και το δηλητήριο που περιέχεται σε αυτά επηρεάζει τη γαστρεντερική οδό.
Μανιτάρια όπως ράμματα και άλλα είναι επίσης δηλητηριώδη. Το δηλητήριο που περιέχεται σε αυτά δεν επιδεινώνεται όταν βράζει και προκαλεί οξεία δηλητηρίαση, ειδικά στα παιδιά.
Υπάρχουν πολλά μανιτάρια που δεν μπορούν να καταναλωθούν ωμά. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι γαλακτοπαραγωγοί, ή οι στήθος, τα αγαπημένα μας μανιτάρια, οι συγκινήσεις. Στη Δυτική Ευρώπη θεωρούνται δηλητηριώδη και δεν τρώγονται. Για να καταστήσετε αυτά τα μανιτάρια εδώδιμα με παρατεταμένο εμποτισμό ή βρασμό. Τα μανιτάρια πρέπει να εμποτιστούν για αρκετές ημέρες. Το ζωμό πρέπει να αποστραγγιστεί και τα μανιτάρια τηγανίζονται. Υπάρχουν περίπου 50 είδη μανιταριών που, όταν δεν είναι καλά μαγειρεμένα ή τρώγονται ωμά, προκαλούν οξεία δηλητηρίαση. Αυτό που είναι πιο δυσάρεστο, ορισμένα είδη μανιταριών είναι εντελώς ασυμβίβαστα με το αλκοόλ, γεγονός που ενισχύει τα συμπτώματα δηλητηρίασης.
Εξαιρετική προσοχή και ακρίβεια με ένα "σιωπηλό κυνήγι" θα σας επιτρέψει να αναγνωρίσετε ένα δηλητηριώδες μανιτάρι στο χρόνο και να προστατευθείτε από τον κίνδυνο. Θυμηθείτε ότι τα μανιτάρια αναπτύσσονται πάντα στον ίδιο τόπο, οπότε αν δεν καταστρέψετε το μυκήλιο, τότε το επόμενο έτος θα βρείτε τα ίδια βρώσιμα μανιτάρια κάτω από τον θησαυρό, όπως και τα προηγούμενα χρόνια.
