Το φθινοπωρινό φινάλε της δεκαετίας του '13 κληρονομιές 'ήταν γεμάτο από τόσες πολλές αισθήσεις. Ένα ταξίδι στο μυαλό του Necromancer προκάλεσε την ελπίδα να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να κλείσει το θάνατο του πατέρα του και τη μοίρα του.
Κάθε χρόνο, οι μαθητές της Σχολής Salvatore γράφουν μια επιστολή σε χαμένους αγαπημένους. Η ελπίδα γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα για το θάνατο. Πάντα χτυπά στην πόρτα της. Ο Ραφαήλ παίρνει μια τεράστια έκρηξη από το παρελθόν όταν εμφανίζεται το CASSIE στο σχολείο. Ναι, νεκρή Cassie.
Εν τω μεταξύ, ο Αλαρίκ προσπαθεί να σκοτώσει τον Necromancer ενώ παράλληλα παίρνει απαντήσεις από αυτόν. Ο Αλαρίκ θέλει την Ελπίδα να μείνει μακριά από το Necromancer. Η ελπίδα είναι αυτή που θα πει στον Alaric για την Cassie, οπότε αναγκάζεται να απομακρυνθεί από την ανάκριση του. Η ελπίδα και ο δωρικός προσπαθούν να βρουν απαντήσεις. Η ελπίδα παραδέχεται ότι ανησυχεί για τον Alaric μετά την επιστροφή του Jo και τον δεύτερο θάνατο. Και οι δύο συμφωνούν ότι ο Alaric χρειάζεται ένα διάλειμμα.
Όταν η Ελπίδα διασχίζει μονοπάτια με τον Necromancer, λέει ότι έχει το "ισχυρό άρωμα του θανάτου" πάνω της. Λοιπόν, αυτό είναι αγενές. Θέλει να μάθει ποιος τράβηξε τις χορδές και γιατί θέλει το μαχαίρι. Πρέπει να πάρει τα χέρια του στο μαχαίρι και να τα επιστρέψει στο Malivore. Μόλις το κάνει, είναι ελεύθερος. Προσφέρει ελπίδα ένα ταξίδι στο υποσυνείδητο του για απαντήσεις.
Ο Necromancer ξέρει πώς να φτάσει στην Ελπίδα. Ξέρει ότι θέλει να μάθει αν ο Κλάους είναι ειρηνικός ή όχι. Η πρώτη στάση στο ταξίδι τους δεν είναι άλλη από την Rousseau. Η ελπίδα βρίσκει την πόρτα στο υποσυνείδητο του Necromancer και καταλήγει εντελώς και τελείως μόνος. Η ελπίδα ικετεύει τον νεκρομάντη να του πει αν ο Κλάους είναι μόνος ή όχι. Όταν βγαίνει από το υποσυνείδητο του Necromancer, ο Alaric περιμένει εκεί. Είναι έξαλλος που η Ελπίδα πήγε πίσω από την πλάτη του. Κατά τη διάρκεια ενός δυσάρεστου αγώνα, η Ελπίδα κατηγορεί τον Αλαρίκ ότι έχει πρόβλημα με το πόσιμο (πιθανώς ακριβές) και η Hope αποκαθιστά ότι δεν είναι ο πατέρας της. Τεχνικά * δεν χρειάζεται να τον ακούσει.
Η Rafael και η Cassie προσπαθούν να καταλήξουν σε συμφωνία με το θάνατό της. Ο Alaric συμβουλεύει τον Ραφαήλ να χρησιμοποιήσει αυτό το επιπλέον χρόνο σοφά. Αν δεν κάνει ειρήνη με την Cassie, θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί για πάντα. Μετά από κάποια αναζήτηση ψυχής, ο Rafael παραδέχεται ότι το ναυάγιο που σκότωσε τη Cassie δεν προκλήθηκε από την καταιγίδα. «Ήμουν εγώ», λέει ο Alaric. «Τη σκότωσα». Ο Κασίι συγχωρεί τον Rafael και κάνουν ειρήνη.
Ο Necromancer αποκαλύπτει ότι το μαχαίρι που όλοι θέλουν να πάρουν τα χέρια τους είναι μία από τις κλειδαριές που ανοίγει το Malivore. Την κλειδώνει στο υποσυνείδητό του, ώστε να μπορεί να πάρει τα χέρια του στο μαχαίρι, χάρη στην Cassie. Ένα φάντασμα μάγισσας Bennett μετέφερε το μαχαίρι στο Malivore. Από τη στιγμή που ο Necromancer κατέληξε στο τέλος της συμφωνίας, είναι ελεύθερος. Πριν πάει, λέει στην ελπίδα ότι ο Κλάους παρακολουθεί καθημερινά την. Ο Klaus δεν εκφράζει τη λύπη του για την επιλογή του να πεθάνει, αλλά δεν θα μπορέσει να βρει ειρήνη μέχρι να κάνει η Ελπίδα.
Επίσης, κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, η MG χάνει τον έλεγχο μετά από να ακούσει τον Caleb για τη διατροφή του ανθρώπου. Ο Dorian πρέπει να μπεί και να τραβήξει την MG πίσω από το χείλος. Ο Ντόριαν αποκαλύπτει τον Κάλεμπ και παραδέχεται ότι ο πατέρας και η αδελφή του σκοτώθηκαν από τον σκωπτό Στεφάν. Δεν θέλει να βλέπει τον MG σπειροειδή εκτός ελέγχου και να κατευθύνει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ελπίδα γράφει μια επιστολή στον μπαμπά της, ένα ακόμα βήμα για να κλείσει. Αυτό είναι καθαρτικό γι 'αυτήν και της επιτρέπει να εκφράσει αυτό που αισθάνεται, που είναι αυτό που πρέπει να κάνει τώρα. Στις τελευταίες στιγμές του επεισοδίου, η Ελπίδα παίρνει το μήνυμα ότι ο Landon βρίσκεται σε μπελάδες. Κάποιος τον ψάχνει και έχει την ίδια ακριβή φωτογραφία του Landon και της μαμάς του, του οποίου το όνομα είναι Seylah!
