Οι αγώνες εξυπηρετούν ανθρώπους για αρκετούς αιώνες. Αυτός είναι ένας πολύ βολικός και φθηνός τρόπος για να κάνετε φωτιά και ένα πραγματικά απαραίτητο πράγμα στην καθημερινή ζωή. Και για καλό λόγο υπάρχει ακόμη και μια ιδιαίτερη γιορτή στο ημερολόγιο μας αφιερωμένο σε έναν αγώνα.
Κινεζική εφεύρεση
Στην πραγματικότητα, οι αγώνες έχουν μια αρκετά μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία. Μια πολύ κοινή εκδοχή είναι ότι ο πρώτος που χρησιμοποιεί κάτι παρόμοιο με τους αγώνες των Κινέζων στον Μεσαίωνα. Τα κινέζικα χρονικά που χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα περιγράφουν λεπτές λωρίδες με άκρα που έχουν εμποτιστεί με θείο και τα οποία έχουν αναφλεγεί ως αποτέλεσμα επαφής με οποιοδήποτε υλικό που τσαλακώνει (αλλά όχι με το χτύπημα!).
Μέχρι τον 15ο αιώνα, αυτή η κινεζική τεχνογνωσία μαθαίνεται επίσης στον Παλαιό Κόσμο, αλλά δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη εδώ. Και αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: οι κινεζικοί αγώνες δεν αυτοαναφλέγονταν.
Τα πρώτα matchsticks στην Ευρώπη
Το 1805, ένας επιστήμονας από τη Γαλλία, Jean Chapselles, παρουσίασε στο κοινό τους ξύλινους αγώνες του, οι οποίοι φωτίστηκαν όταν το κεφάλι (το οποίο αποτελείται από αλάτι bertholite, θείο και cinnabar) αγγίξει το θειικό οξύ. Αυτοί οι αγώνες, ωστόσο, είχαν ένα σοβαρό μειονέκτημα - δεν μπορούσαν να καυχηθούν για την ασφάλεια κατά τη χρήση. Με απρόσεκτη ανάφλεξη, η θειική ύλη θα μπορούσε να διασκορπιστεί σε διαφορετικές πλευρές. Το μειονέκτημα αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τους λάτρεις του 1813 στη Βιέννη της Αυστρίας να ανοίξουν το πρώτο εργοστάσιο που επικεντρώνεται στην παραγωγή τέτοιων αγώνων.
Το 1826, ο Άγγλος John Walker πήρε το επόμενο βήμα - έκανε αγώνες από ένα μείγμα σουλφιδίου του αντιμονίου, άλατος bertholate και αραβικού κόμμεως. Ήταν απλό να φωτίζεται ένας τέτοιος αγώνας: το μόνο που χρειαζόταν ήταν να τρίβει το κεφάλι του με γυαλόχαρτο ή κάποια άλλη τραχιά επιφάνεια. Τα προϊόντα της Walker συσκευάστηκαν σε ειδικές κασέτες, οι οποίες στο Ηνωμένο Βασίλειο ονομάζονταν congreves.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1830, ο γάλλος χημικός Charles Soria δημιούργησε ένα άλλο είδος αγώνα - φωσφορικό. Τα χαρακτηριστικά τους καθορίστηκαν από την παρουσία του λεγόμενου λευκού φωσφόρου στα κεφάλια. Ήταν πολύ εύφλεκτα, και μερικές φορές έπιαναν φωτιά ακόμη και μέσα στο κουτί - ως αποτέλεσμα της αμοιβαίας τριβής. Επιπλέον, ο λευκός φωσφόρος είναι πολύ τοξικός, πράγμα που σημαίνει ότι οι αγώνες Soria μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στην ανθρώπινη υγεία.
Η εφεύρεση των "σουηδικών αγώνων" και οι διαφορές τους από τις σύγχρονες
Το 1847, στη Σουηδία, ο χημικός Schroetter κατάφερε να πάρει τον κόκκινο φώσφορο ασφαλή για τον άνθρωπο. Και το 1855, ο Σουηδός Johan Lundström άρχισε να χρησιμοποιεί αυτό το συγκεκριμένο είδος φωσφόρου για να δημιουργήσει τους αγώνες του. Εφαρμόζει κόκκινο φώσφορο τόσο στο κεφάλι όσο και στο γυαλόχαρτο. Τέτοιοι αγώνες τελικά αποκαλούνταν "σουηδικά".
Σύντομα άρχισαν να παράγουν και να πωλούν σε όλο τον κόσμο. Εμφανίστηκαν στη Ρωσία. Μέχρι το 1913, υπήρχαν περισσότεροι από 200 κατασκευαστές αγώνων στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Παρεμπιπτόντως, η λέξη "αντιστοιχεί", όπως λένε οι ειδικοί, προέρχεται από την παλιά ρωσική "βελόνα πλεξίματος" - όπως στην αρχαία Ρωσία ονόμαζαν ένα ξύλινο ξύλο, ένα ξύλινο σκελίδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σημερινοί αγώνες στο σύνολό τους έχουν πολλές ομοιότητες με τους αγώνες του Lundstrem. Υπάρχουν, βεβαίως, ορισμένες διαφορές. Ένας από αυτούς είναι ο ακόλουθος: οι Σουηδοί αγώνες περιέχουν ενώσεις χλωρίου, ενώ σε σύγχρονες χρησιμοποιούνται παράγωγα και οξειδωτικά μέσα χωρίς χλώριο αντί αυτών των ενώσεων. Επιπλέον, τα επίπεδα θείου μειώνονται σημαντικά στα σύγχρονα προϊόντα.
