Την 1η Μαΐου 1886, οι εργαζόμενοι στην αμερικανική πόλη του Σικάγου διαμαρτυρήθηκαν παγκοσμίως στις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας. Οι άνθρωποι ζήτησαν μείωση των ωρών εργασίας σε 8 ώρες. Η διαδήλωση κατέληξε σε βίαιες συγκρούσεις με την επιβολή του νόμου και την εκτέλεση τεσσάρων αθώων συμμετεχόντων.
Τρία χρόνια αργότερα, το Κογκρέσο του Παρισιού της Δεύτερης Διεθνούς πρότεινε τη διαιώνιση αυτών των τραγικών γεγονότων στην παγκόσμια ιστορία. Τον Ιούνιο του 1889, η 1η Μαΐου έλαβε το καθεστώς της Ημέρας της Διεθνούς Αλληλεγγύης των Εργαζομένων. Προσφέρθηκε να γιορτάσει διεξάγοντας διαδηλώσεις με την πρόοδο των κοινωνικών απαιτήσεων. Οι πρώτες διαδηλώσεις για την Ημέρα της Αλληλεγγύης των Εργαζομένων πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Ισπανία και άλλες χώρες. Η βασική απαίτηση των συμμετεχόντων ήταν η εισαγωγή μιας εργάσιμης ημέρας 8 ωρών στα φυτά.
Λίγο αργότερα, οι πρώτες εκδηλώσεις άρχισαν να διεξάγονται στη Ρωσία. Τα πρώτα χρόνια έγιναν κυρίως με τη μορφή "μπλουζών". Την ημέρα αυτή, όλοι βγήκαν έξω από την πόλη για πικνίκ, η οποία, εκτός από την ψυχαγωγία, ήταν επίσης πολιτικού χαρακτήρα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1900, οι εργαζόμενοι άρχισαν να διοργανώνουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες. Και το 1918, η Πρωτομαγιά έλαβε επίσημο καθεστώς και έγινε γνωστή ως Διεθνής Ημέρα. Οι εκδηλώσεις και οι πομπές άρχισαν να διεξάγονται ετησίως και πιο μαζικά: χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε αυτές. Μαζί με τις πομπές των εργαζομένων που επέδειξαν επιτυχίες στην παραγωγή, πραγματοποιήθηκαν στρατιωτικές παρελάσεις στους δρόμους. Δραστηριζόμενες δημιουργικές ομάδες.
Μετά από άλλα 10 χρόνια, το 1928, οι διακοπές επέκτειναν το χρονικό πλαίσιο. Η χώρα έχει ήδη γιορτάσει 2 Διεθνείς Ημέρες - 1 και 2 Μαΐου. Και οι δύο μέρες ήταν ελεύθερες ημέρες: στις πρώτες - συναντήσεις, συναυλίες, πομπές και διαδηλώσεις, στη δεύτερη - συνήθως πήγαιναν στη φύση και πήγαιναν σε επίσκεψη.
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Πρωτομαγιά δεν γιορτάστηκε, αλλά στα μεταπολεμικά χρόνια αναβιώθηκε η παράδοση των διαδηλώσεων και των πομπών. Οι μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν κάτω από τα συνθήματα που διακηρύχτηκαν από τους πολιτικούς, βετεράνους και προχωρημένους εργάτες. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, οι πομπές και οι παρελάσεις των εργαζομένων άρχισαν να μεταδίδονται στην τηλεόραση. Το 1970, οι διακοπές άλλαξαν το όνομά του σε "Ημέρα Διεθνούς Αλληλεγγύης Εργαζομένων". Αυτό εξέφραζε ένα διαφορετικό σημασιολογικό φορτίο, το οποίο τώρα επενδύθηκε σε θρίαμβο.
Με την αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος στη Ρωσία, η Πρωτομαγιά έχασε τον ιδεολογικό της χαρακτήρα και το 1992 οι αρχές μετονομάστηκαν στην 1η Μαΐου ως «Φεστιβάλ της Άνοιξης και της Εργασίας». Το 2001, η 2η Μαΐου έπαψε να είναι μια μέρα ελεύθερη. Η παράδοση της διεξαγωγής συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων την 1η Μαΐου έχει επιζήσει μέχρι σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου: στη Ρωσία, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στην Αφρική και την Αμερική.
Σχετικό άρθρο
Ημέρα της Πρωτομαγιάς
