Ο "Sweetbitter" είναι πίσω και το ταξίδι της Tess μόλις ξεκίνησε. Η HL μίλησε αποκλειστικά με την Ella Purnell για την εξέλιξη του Tess, την περίπλοκη σχέση του Tess και του Simone και την υπόλοιπη εποχή 2.
Η Tess δεν είναι πλέον η νέα κοπέλα στο εστιατόριο, όταν η Sweetbitter, βασισμένη στο πιο επιτυχημένο μυθιστόρημα της Stephanie Danler, αναλαμβάνει τη δεύτερη σεζόν της, η οποία πρεμιέται στις 14 Ιουλίου στις 9 μ.μ. στο Starz. Η Tess είναι όλα, αλλά συνειδητοποιεί σύντομα ότι πρέπει να μείνει στα δάχτυλά της γύρω από όλους. Εάν αφήσετε τους ανθρώπους να περπατήσουν σε όλο σας, θα το κάνουν. Η Tess βρήκε τελικά τη φωνή της στην εποχή 2 και δεν πρόκειται να φοβάται να τη χρησιμοποιήσει.
Η HollywoodLife κάθισε με την Ella Purnell για να μιλήσει για το ταξίδι της Tess στην εποχή 2. Η Ella ανοίγει για το πώς οι εμπειρίες της Tess αντικατοπτρίζουν τη δική της και πώς ο ρόλος της Tess έκανε την ερωτευμένη της να ενεργήσει και πάλι. Μιλάει επίσης για τη συναρπαστική σχέση μεταξύ Tess και Simone, η οποία γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη στην εποχή 2. Επιπλέον, παίρνουμε κάποια σέσουλα για το τι συμβαίνει μεταξύ της Tess και του Jake αυτή τη σεζόν.
Πώς ήταν να μεγαλώσεις μαζί με την Τες σε αυτό το ταξίδι;
Ella Purnell: Είναι πραγματικά τρελό. Είναι τόσο αστείο πώς αυτό φαίνεται να συμβαίνει πάντα σε κάθε δουλειά για κάθε ηθοποιό, ότι η ζωή πραγματικά καταλήγει να μιμείται την τέχνη. Όταν πήρα την δουλειά πέρυσι για την εποχή 1, απλά δεν ήθελα να ενεργήσω πια και ήμουν μόνο σε στάση. Και μίλησα ανοιχτά. Αυτή η δουλειά ήρθε μαζί μου, και ερωτεύτηκα να ενεργήσω πάλι εξαιτίας της. Όλα όσα βίωσε για πρώτη φορά, έβλεπα για πρώτη φορά, έτσι. Ποτέ δεν ήμουν ποτέ στη Νέα Υόρκη. Ήμουν για δουλειά, αλλά ήταν σαν αυτοκίνητο, ξενοδοχείο, πίσω στο σπίτι, και δεν πήρα να το εξερευνήσω. Έτσι, δεν έχω αφήσει ούτε το ξενοδοχείο μου. Στη συνέχεια όμως μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Πήρα τη δουλειά τη Δευτέρα, μετακόμισα στη Νέα Υόρκη την Τετάρτη και άρχισα την Παρασκευή. Ήταν τόσο γρήγορα. Με ρίχτηκα σε αυτόν τον κόσμο. Ποτέ δεν έχω κάνει τηλεόραση πριν. Δεν είχα κάνει ποτέ στη Νέα Υόρκη, γι 'αυτό βίωσα τη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά μαζί με την Tess. Βρέθηκα να ρίχνω το κεφάλι πρώτα σε αυτόν τον κλάδο. Η τηλεόραση είναι τελείως διαφορετική από την ταινία. Ένιωσα σαν να ήμουν κωπηλασία για να παραμείνω στην επιφάνεια κατά τον ίδιο τρόπο που η Tess ρίχτηκε σε αυτό το εστιατόριο πράγμα που υποτιμά και δεν καταλαβαίνει πραγματικά.
Την εποχή 2, ολόκληρη η ιστορία είναι το είδος της εξουσίας και η Tess να βρει τη φωνή της. Το ερώτημα είναι: τι έρχεται αφού είναι νέο; Πρόκειται για μια φορά που αισθάνεστε άνετα σε αυτό. Έχετε μια δουλειά και είστε άνετοι σε αυτό. Αλλά πώς θα γίνεις τότε άτομο και θα αναπτύξεις έναν χαρακτήρα πέρα από την ασφάλεια; Επομένως, πρόκειται για να υπολογίσετε τι σας αρέσει και να ζητήσετε αυτό που θέλετε, ζητώντας αυτό που σας αξίζει και γνωρίζοντας αυτό. Νομίζω ότι για τις γυναίκες αυτό είναι πραγματικά σημαντικό. Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή του καθενός όταν δίνουν την άδεια να καταλάβουν το διάστημα και να καταλάβουν το δωμάτιο και να πουν πραγματικά: "Ξέρεις τι; Αξίζομαι αυτή την προαγωγή, αξίζω την αύξηση των αποδοχών, αξίζω ίσες αμοιβές, αξίζω αυτά τα πράγματα και θα σας ρωτήσω ». Και για να μπορέσω να το κάνω αυτό, αισθάνομαι ότι συνηθίζουμε να συρρικνούμε τόσο συχνά και να μην ζητήστε αυτό που θέλουμε. Δεν βάζετε ένα χρονοδιάγραμμα σε αυτά τα πράγματα και είναι επίσης κάτι που ξαναβρείτε με την ηλικία, βρίσκω. Θυμάμαι στο 16 συνειδητοποιώ ότι δεν ήθελα να ντύνομαι τον τρόπο που ντύνομαι. Δεν ήθελα να ακούσω ποπ μουσική και το έκανα απλά. Ήμουν όπως, "Όχι, θα δώσω στον εαυτό μου την άδεια να είμαι ο ίδιος." Και τότε το κάνετε ξανά στα 22 και στη συνέχεια σε οποιαδήποτε ηλικία, όταν είστε σαν "Αξίζομαι αυτή την προώθηση, δουλεύω για 10 χρόνια, και έχω κάνει όλη αυτή τη δουλειά. "Κάποιος πρέπει να επαναπροσδιορίζει συνεχώς ποιος είσαι. Και σίγουρα το έκανα να το βγάλω από την ταινία.
Ποιο είναι για σας να ζήσετε τη Νέα Υόρκη μαζί με την Tess; Καθώς προσπαθεί να μάθει περισσότερα για τον εαυτό της, προσπαθεί να μάθει περισσότερα για τη Νέα Υόρκη. Αγαπώ πώς η Νέα Υόρκη είναι ένας τέτοιος χαρακτήρας σε αυτή την ιστορία.
Ella Purnell: Ω, εντελώς. Απολύτως. Και αυτό που μου αρέσει είναι ότι δεν το έβλεπα τόσο πολύ όταν γυρίζαμε, αλλά όταν το παρακολουθούσα και αφού έζησε εκεί και συνειδητοποίησα πως ήταν, πολλές εμφανίσεις ή ταινίες την γοητεύουν. Και είναι λαμπερό. Εάν ζείτε στην Άνω Δυτική πλευρά και είστε Carrie Bradshaw. Αλλά είναι επίσης σαν σκοτεινό και βρώμικο και μοναχικό και οδυνηρό
Πρέπει να είσαι τόσο δυνατός για να ζήσεις εδώ, και θα σε μαζέψεις και θα σου φτύνεις. Είναι ένα τέρας. Είναι μια απόλυτη δοκιμασία χαρακτήρα. Δεν είναι καν ότι το καταφέρατε να γίνει ένα αστέρι, αλλά μπορείτε να το πετύχετε και να νικήσετε την πόλη. Ξέρεις τι εννοώ? Είτε σας τρώει είτε το τρώτε.
Από την εποχή 1 έως την εποχή 2, η Tess πηγαίνει από το να μην έχει φωνή για να την βρει πραγματικά. Τι μπορείτε να πείτε για την εξέλιξη του Tess;
Ella Purnell: Δεν πρόκειται να πω ότι είναι απαραιτήτως πικάντικη αυτή τη σεζόν, και νομίζω ότι είναι εντάξει. Νομίζω ότι όλοι περνούν από φάσεις, έτσι; Και ειδικά για τις γυναίκες. Είμαι πολύ φεμινιστής. Νομίζω όμως ότι μας διδάσκουμε ότι πρέπει να είμαστε όμορφοι όλη την ώρα. Νομίζω ότι ένα μέρος από αυτό που αγαπώ για την Tess αυτή τη σεζόν είναι ότι είναι σαν "δεν σου δίνω τι σκέφτεσαι για μένα". Πηγαίνει από το να είναι τόσο αθώο και τότε υπάρχει αυτή η τεράστια προδοσία. Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα για την παράσταση είναι η σχέση της και της Simone. Είμαι γοητευμένος από τις γυναίκες φιλίες και mentorships. Νομίζω ότι είναι ελαφρώς περίπλοκο, με την έννοια ότι είναι εν μέρει μια μητρική φιγούρα και έχει μια πολύ περίπλοκη σχέση με τη μητέρα της, η οποία ανακαλύπτουμε τι συμβαίνει στο επεισόδιο δύο. Αλλά είναι εν μέρει μητρική και είναι εν μέρει ότι την εξιδανικεύει και θέλει να είναι της. Νομίζω ότι σε κάθε σχέση με τον καθένα, υπάρχει μέσα στο εστιατόριο ένα υποκίτρινο ζήλιου και ένα υπόγειο προστατευτικό. Με την Tess, είναι πολύ καλή στη δουλειά της και έχει μια σχέση για την τέχνη του φαγητού και την τέχνη του κρασιού και την τέχνη της γαστρονομικής εμπειρίας. Αλλά η Simone το βρίσκει διανοητικά απειλητικό.
Η Tess είναι ακόμα ένα μυστήριο. Θα πάμε να πάρουμε περισσότερα από το backstory της στην εποχή 2;
Ella Purnell: Ναι. Μου άρεσε πολύ που αρχίζεις με ένα κενό σχιστόλιθο. Το μόνο πράγμα που πραγματικά πηγαίνετε είναι ότι δεν ξέρετε τίποτα γι 'αυτήν αλλά το γεγονός ότι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Έτσι ξέρετε ότι είναι γενναία. Και με αυτή τη γενναιότητα πρέπει να πάτε, γιατί ήταν γενναίος; Ποιος την έθεσε; Πώς αυξάνει τον εαυτό της; Τι συνέβη? Στο επεισόδιο δύο, εσείς κάπως κοιτάξετε λίγο στη σχέση που είχε με τη μητέρα της, η οποία νομίζω ότι εξηγεί πολλά για την ίδια και τη Simone. Είναι πραγματικά λυπηρό.
Μου αρέσει αυτό για τη Simone και την Tess. Αισθάνομαι ότι η Simone θέλει να την αγκαλιάσει, αλλά θέλει επίσης να την μαχαιρώσει στην πλάτη ταυτόχρονα.
Ella Purnell: Ω, 100 τοις εκατό. Αγκαλιάστε την με ένα στιλέτο στο χέρι της.
Μου αρέσει να βλέπω ότι διερευνήθηκε γιατί είναι μια τόσο συναρπαστική, πολύπλοκη σχέση και βρίσκονται σε στενή απόσταση μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να το ξεφύγουν.
Ella Purnell: Αυτό είναι το άλλο πράγμα. Λατρεύω το σκηνικό ότι είναι εστιατόριο, επειδή είναι μια οικογένεια. Και σαν οικογένεια, αγωνίζεστε και πρέπει να μείνετε εκεί. Δεν μπορείτε να τρέξετε. Είναι η ζωή σου. Έτσι πρέπει να καταλάβετε πώς να το κάνετε, και με τον τρόπο που είναι η γραφή, είναι τόσο λεπτή και λεπτή. Είναι όλα σχετικά με ποιος ξέρει τι και ποιος έχει πει ποιος τι. Είναι πολύ περίπλοκο, σχεδόν εξαναγκαστικό μέσα στην οικογένεια των εστιατορίων. Όλοι γνωρίζουν τα πάντα, αλλά κανείς δεν μιλάει γι 'αυτό. Ο καθένας έχει ένα μυστικό. Είναι σαν την πτώση αυτής της μεγάλης, ισχυρής γυναίκας και είναι καρδιάς.
Η πρώτη σεζόν δεν μπήκε στη σχέση Jake / Tess, έτσι τι μπορείτε να πείτε για το πού θα πάει; Διαφέρει από το βιβλίο; Νιώθω ότι κάθε γυναίκα έχει έναν Τζέικ.
Ella Purnell: Ω, κάθε γυναίκα έχει έναν Τζέικ και μια Θέληση. Ο καθένας έχει ένα, σωστά; Είναι σαν ο τύπος που πρέπει να φέρετε στο σπίτι για να συναντήσετε τους γονείς σας και τον άντρα που δεν θα έπρεπε να το κάνετε. Αλλά το κάνετε ούτως ή άλλως. Δεν πηγαίνει καλά. Έτσι, με τον Τζέικ, αυτό που μου αρέσει είναι πραγματικά να το δεις
.έχει μια φανταστική ιστορία γιατί πραγματικά μπορείτε να βυθιστείτε σε μια πιο ευάλωτη και συναισθηματική πλευρά του που δεν βλέπουμε πραγματικά. Αυτό που αγαπώ γι 'αυτούς [Jake and Tess] είναι ότι νομίζω ότι βλέπει μέσα του ένα σκοτάδι και έναν πόνο που αναγνωρίζει στον εαυτό της αλλά δεν ξέρει πώς να έχει πρόσβαση. Πηγαίνει μέσα από αυτό το ταξίδι από το να είναι περίεργο για τη ζωή στο ευγενικό για τις εμπειρίες. Είναι αυτό το παράξενο push-pull πράγμα. Και μέσω του Τζέικ, μαθαίνει πώς να σηκωθεί και να πάει, «Αξίζομαι καλύτερα». Μαθαίνει πώς να πει, «Αυτό θέλω». Με έναν τρόπο που δεν μπορεί. Προς το τέλος του ταξιδιού είναι όπως: "Είσαι όλοι πραγματικά αληθινός. Είμαι μια κενή πλάκα και είμαι σε αυτό και είμαι νέος και είμαι νέος, αλλά έχω sh * t μου μαζί με τρόπο που όλοι σας δεν το κάνουν. Νομίζω ότι αυτή η εποχή είναι πολλά για την παρατήρηση του Tess και τη μετάβαση, "σε βλέπω και βλέπω μέσα σου".
Θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές από το βιβλίο στην εποχή 2;
Ella Purnell: Είναι αρκετά παρόμοια. Δεν τελειώνει το βιβλίο. Θα έλεγα ότι δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές από το βιβλίο, αλλά προσθέτουμε λεπτομέρειες και ιστορίες που δεν υπάρχουν εκεί. Την εποχή 1, ξέρετε πώς όλα ακολουθούν την Tess; Το όλο θέμα είναι μέσα από τα μάτια του Tess. Η εποχή 2 είναι για όλους και σίγουρα φέρνει το cast ως σύνολο. Πραγματοποιείτε μια πραγματικά τεράστια ποικιλία πραγμάτων και ζητημάτων. Πηγαίνετε από, όπως είπατε, η συναισθηματική χειραγώγηση που συμβαίνει στον Τζέικ και μιλάμε για άνδρες στην εξουσία με τον Χάουαρντ και την κατάχρηση εξουσίας του. Μπορείτε να περάσετε από τη Sasha και τη μεταναστευτική του κατάσταση και την ψυχική υγεία του, περνάτε μέσα από την Heather που είναι οι μόνες γυναίκες του χρώματος μπροστά από το σπίτι.
Ποιο είναι για σας να εξερευνήσετε αυτή την πολύ περίπλοκη σχέση με τον Caitlin Fitzgerald, ο οποίος παίζει τη Simone;
Ella Purnell: Είναι μια υπέροχη γυναίκα. Μου λείπει. Ήταν για πάντα. Είναι χαρά να δουλέψουμε γιατί έχουμε πολύ παρόμοια στυλ με τον τρόπο που δουλεύουμε και τον τρόπο που επικοινωνούμε και μιλάμε για σκηνές. Έχει καταπληκτική ένταση στον τρόπο που μιλάει και τον τρόπο με τον οποίο κρατά τον εαυτό της ως Simone. Είναι πραγματικά τρομακτικό. Ο Caitlin και εγώ μιλήσαμε με τη Stephanie αρκετά για την πολυπλοκότητα και πως δεν παλεύεις με ανθρώπους που δεν αγαπάς και το μίσος και τη μανία που προέρχεται από αυτό. Η οργή δεν είναι -όπως είπα- δεν είναι για ντροπή. Πρόκειται για την ερωτική τους υπόθεση και την προδοσία και συνειδητοποίηση ότι η Tess πιστεύει ότι είναι όλα. Επίσης, η Simone έχει αυτή την καταπληκτική ιστορία όπου θα πάτε στην ιστορία της και στο φόντο της με τον πρώην σύζυγό της. Μπορείς να δεις αυτή την αποσπασματική, συναισθηματική, ευάλωτη, ανοιχτή πλευρά της η οποία είναι σπασμωδική. Είναι σαν να βλέπετε αυτόν τον πύργο, αυτό το όμορφο άγαλμα, αυτό το πράγμα που έχετε ειδωλοποιήσει και θέλετε να είστε, πέστε και είστε όπως: "Ω, είσαι απλά αξιολύπητος." Είναι ένα τρομακτικό συναίσθημα.
